Runęły kamienie
- lecz ziemia nie zadrżała.
Opadły popioły i cisza nastała,
Zamknęłam oczy na chwilę ...
Moje serce w jeden ton bije,
Zjawiają się myśli,
rodzą się nadzieje
- cieszę się że żyję.
Północ wybiła...
i znowu runęły kamienie,
zatrzęsła się ziemia
i uśmiech zniknął z mej twarzy...
Moje serce nadal kocha,
a umysł ciągle marzy.
Gdzieś daleko i blisko tak,
a jakby przez chwilę zatrzymał się świat.
Przybyło mi minut, pewnie też i lat ...
Niebo wydaje się gwiazdami złocone,
Nagle zmienił się świat ...
Kamienie nadal leżą rozrzucone.
Ewa Mgiełka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz